معنی فارسی middle ear
B1گوش میانی، بخشی از گوش که بین گوش خارجی و داخلی قرار دارد و شامل استخوان‌های کوچک است.
The section of the ear located between the outer ear and the inner ear, responsible for transmitting sound vibrations.
- noun
noun
معنی(noun):
The cavity in the temporal bone between the eardrum and the inner ear that contains the ossicles, and which conveys sound to the cochlea.
example
معنی(example):
گوش میانی شامل سه استخوان ریز است که به شنوایی کمک می‌کند.
مثال:
The middle ear contains three tiny bones that help with hearing.
معنی(example):
عفونت‌ها در گوش میانی می‌توانند باعث درد و از دست دادن شنوایی شوند.
مثال:
Infections in the middle ear can cause pain and hearing loss.
معنی فارسی کلمه middle ear
:
گوش میانی، بخشی از گوش که بین گوش خارجی و داخلی قرار دارد و شامل استخوان‌های کوچک است.
