معنی فارسی notoriety
B2 /noʊ.tɚ.aɪ.ə.ti/شهرت بد، نامآوری به خاطر رفتار یا عمل منفی.
The state of being famous or well-known for a bad quality or deed.
- noun
noun
معنی(noun):
The condition of being infamous or notorious.
example
معنی(example):
این فرد جنایتکار به خاطر اعمال بدنامش شهرت پیدا کرد.
مثال:
The criminal gained notoriety for his infamous actions.
معنی(example):
شهرتهاش پیدا کردن کار برای او را دشوار ساخت.
مثال:
His notoriety made it difficult for him to find a job.
معنی فارسی کلمه notoriety
:
شهرت بد، نامآوری به خاطر رفتار یا عمل منفی.
