معنی فارسی obedience
B1 /ə(ʊ)ˈbiːdɪəns/فرمانبرداری، پیروی یا اطاعت از دستورات و قوانین.
The act of following orders or instructions.
- noun
noun
معنی(noun):
The quality of being obedient.
مثال:
Obedience is essential in any army.
معنی(noun):
The collective body of persons subject to any particular authority.
معنی(noun):
A written instruction from the superior of an order to those under him.
معنی(noun):
Any official position under an abbot's jurisdiction.
example
معنی(example):
سگ به صاحبش فرمانبرداری نشان داد.
مثال:
The dog showed obedience to its owner.
معنی(example):
کودکان در سنین پایین فرمانبرداری را یاد می‌گیرند.
مثال:
Children learn obedience at a young age.
معنی فارسی کلمه obedience
:
فرمانبرداری، پیروی یا اطاعت از دستورات و قوانین.
