معنی فارسی onomatopoeia
B2 /ˌɑnəˌmætəˈpiːə/آواشناسی به کلماتی اطلاق می‌شود که صدای خاصی را تقلید می‌کنند.
A word that phonetically imitates or suggests the sound it describes.
- noun
noun
معنی(noun):
The property of a word of sounding like what it represents.
معنی(noun):
A word that sounds like what it represents, such as "gurgle" or "hiss".
معنی(noun):
The use of language whose sound imitates that which it names.
example
معنی(example):
کلماتی مانند 'بزم' و 'سرخ‌کردن' مثال‌هایی از آواشناسی هستند.
مثال:
Words like 'buzz' and 'sizzle' are examples of onomatopoeia.
معنی(example):
این شعر از آواشناسی برای ایجاد تصاویری زنده استفاده کرد.
مثال:
The poem used onomatopoeia to create vivid images.
معنی فارسی کلمه onomatopoeia
:
آواشناسی به کلماتی اطلاق می‌شود که صدای خاصی را تقلید می‌کنند.
