معنی فارسی onomatopoeic
B2 /ˌɒnəmæatəˈpiːɪk/مربوط به آواشناسی یا کلماتی که صداهای خاصی را تقلید می‌کنند.
Relating to words that are formed by imitating sounds.
- adjective
adjective
معنی(adjective):
Of or relating to onomatopoeia.
معنی(adjective):
Having the property of onomatopoeia.
example
معنی(example):
کلمات آواشناسی تصویرها را در متن تقویت می‌کنند.
مثال:
The onomatopoeic words enhance the imagery in the text.
معنی(example):
او از استفاده از عبارات آواشناسی در نوشته‌هایش لذت می‌برد.
مثال:
She enjoyed using onomatopoeic expressions in her writing.
معنی فارسی کلمه onomatopoeic
:
مربوط به آواشناسی یا کلماتی که صداهای خاصی را تقلید می‌کنند.
