معنی فارسی outcast
B2 /ˈaʊtkæst/طرد شده، فردی که توسط دیگران کنار گذاشته می‌شود و احساس انزوا می‌کند.
A person who has been rejected or ostracized by a group.
- verb
- adjective
verb
معنی(verb):
To cast out; to banish.
adjective
معنی(adjective):
That has been cast out; banished, ostracized.
example
معنی(example):
او وقتی به مدرسه جدید رفت احساس طرد شدگی کرد.
مثال:
He felt like an outcast when he moved to the new school.
معنی(example):
طرد شدگی می‌تواند خیلی تنهایی آور باشد.
مثال:
Being an outcast can be very lonely.
معنی فارسی کلمه outcast
:
طرد شده، فردی که توسط دیگران کنار گذاشته می‌شود و احساس انزوا می‌کند.
