معنی فارسی outfield
A2زمین بازی در بیسبال که شامل مناطق بیرونی میدان و دورتر از میانه است.
The area of a baseball field beyond the infield where outfielders play.
- noun
- verb
The region of the field between the infield and the outer fence.
The region of the field roughly outside of the infield or the wicket-keeper, slips, gully, point, cover, mid off, mid on, midwicket and square leg.
Arable land continually cropped without being manured.
Any open field at a distance from the farmsteading.
To perform better in defense (fielding).
بخش بیرونی جایی است که بازیکنان بیرونی در بیسبال بازی می‌کنند.
The outfield is where the outfielders play in baseball.
در بخش بیرونی، بازیکنان باید سریع و هوشیار باشند.
In the outfield, players need to be quick and alert.
معنی فارسی کلمه outfield
:
زمین بازی در بیسبال که شامل مناطق بیرونی میدان و دورتر از میانه است.
