معنی فارسی outpatient
B1بیماری که به بیمارستان مراجعه می‌کند اما بستری نمی‌شود.
A patient who receives medical treatment without being admitted to a hospital.
- noun
- adjective
noun
معنی(noun):
A patient who receives treatment at a hospital or clinic but is not admitted overnight; a receiver of ambulatory care.
adjective
معنی(adjective):
Provided without requiring an overnight stay by the patient.
example
معنی(example):
این کلینیک خدماتی برای مراقبت‌های بستری و سرپایی ارائه می‌دهد.
مثال:
The clinic provides services for both inpatient and outpatient care.
معنی(example):
او درمان سرپایی برای وضعیت خود دریافت می‌کند.
مثال:
He is receiving outpatient treatment for his condition.
معنی فارسی کلمه outpatient
:
بیماری که به بیمارستان مراجعه می‌کند اما بستری نمی‌شود.
