معنی فارسی phonetic
B1 /fəˈnɛtɪk/مربوط به اصوات و نحوه تلفظ کلمات؛ به معنای توصیف صوتی یک زبان است.
Relating to the sounds of speech; relating to the representation of the sounds of a language.
- noun
- adjective
noun
معنی(noun):
In such writing systems as the Chinese writing system, the portion of a phono-semantic character that provides an indication of its pronunciation; contrasted with semantic (which is usually the radical).
adjective
معنی(adjective):
Relating to the sounds of spoken language.
معنی(adjective):
Relating to phones (as opposed to phonemes)
example
معنی(example):
الفبای صوتی به تلفظ کمک می‌کند.
مثال:
The phonetic alphabet helps with pronunciation.
معنی(example):
یادگیری نمادهای صوتی می‌تواند خواندن شما را بهبود بخشد.
مثال:
Learning phonetic symbols can improve your reading.
معنی فارسی کلمه phonetic
:
مربوط به اصوات و نحوه تلفظ کلمات؛ به معنای توصیف صوتی یک زبان است.
