معنی فارسی phonon
B2 /ˈfoʊ.nɑn/فونو، واحدی از ارتعاش در مواد است که به انتقال انرژی صوتی کمک می‌کند.
A quantized mode of vibration occurring in a rigid structure, such as a crystal lattice.
- noun
noun
معنی(noun):
The quantum of acoustic or vibrational energy (sound), considered a discrete particle rather than a wave.
معنی(noun):
A unit of phonemics.
example
معنی(example):
فونو، کوانتومی از صدا یا حالتی از ارتعاش است.
مثال:
A phonon is a quantum of sound or a vibrational mode.
معنی(example):
فونوها در مطالعه فیزیک حالت جامد اهمیت دارند.
مثال:
Phonons are important in the study of solid-state physics.
معنی فارسی کلمه phonon
:
فونو، واحدی از ارتعاش در مواد است که به انتقال انرژی صوتی کمک می‌کند.
