معنی فارسی precept
B2 /ˈpɹiːsɛpt/اصل، قاعده، یا راهنمایی اخلاقی یا رفتاری.
A general rule intended to regulate behavior or thought
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A rule or principle, especially one governing personal conduct.
معنی(noun):
A written command, especially a demand for payment.
معنی(noun):
An order issued by one local authority to another specifying the rate of tax to be charged on its behalf.
verb
معنی(verb):
To teach by precepts.
example
معنی(example):
آنها در اعمال خود از اصل مهربانی پیروی کردند.
مثال:
They followed the precept of kindness in their actions.
معنی(example):
مدرسه بر اصل صداقت تأکید دارد.
مثال:
The school emphasizes the precept of honesty.
معنی فارسی کلمه precept
:
اصل، قاعده، یا راهنمایی اخلاقی یا رفتاری.
