معنی فارسی predicative
B2 /pɹɪˈdɪk.ə.tɪv/پیشوندی، به توصیف یک صفت یا وضعیت در رابطه با فاعل می‌پردازد و معمولاً به وسیله افعال ارتباطی بیان می‌شود.
An adjective or phrase that describes a subject, typically linked by a verb.
- noun
- adjective
(grammar) An element of the predicate of a sentence which supplements the subject or object by means of the verb. Predicatives may be nominal or adjectival.
(grammar) In some languages, a special part of speech used as a predicate and denoting a state of being.
(grammar, of an adjectival or nominal phrase) Modifying a noun while in a predicate phrase, which predicate phrase is other than the noun phrase and occurs after a verb, as a predicate; contrasted with attributive.
In the sentence, ‘This house is big’, ‘big’ is predicative, whereas in ‘This is a big house’, it is attributive.
در گرامر، صفت پیشوندی موضوع را توصیف می‌کند.
In grammar, a predicative adjective describes the subject.
فرم پیشوندی برای ارتباط دادن موضوع با یک ویژگی استفاده می‌شود.
The predicative form is used to link the subject with an attribute.
معنی فارسی کلمه predicative
:
پیشوندی، به توصیف یک صفت یا وضعیت در رابطه با فاعل می‌پردازد و معمولاً به وسیله افعال ارتباطی بیان می‌شود.
