معنی فارسی recitation
B1 /ˌɹɛsəˈteɪʃən/عمل بیان کردن یا ادا کردن یک متن به صورت شفاهی.
The act of repeating or reading aloud text or poetry.
- noun
noun
معنی(noun):
The act of publicly reciting something previously memorized.
معنی(noun):
The material recited.
معنی(noun):
A regularly scheduled class, in a school, in which discussion occurs of the material covered in a parallel lecture.
معنی(noun):
(music) A part of a song's lyrics that is spoken rather than sung.
example
معنی(example):
در کلاس، ما به تمرین قرائت شعرها میپردازیم.
مثال:
During class, we practice recitation of poems.
معنی(example):
قرائت سخنرانی او بسیار تأثیرگذار بود.
مثال:
Her recitation of the speech was very moving.
معنی فارسی کلمه recitation
:
عمل بیان کردن یا ادا کردن یک متن به صورت شفاهی.
