معنی فارسی subsistence
B1 /səbˈsɪstəns/معیشت، به معنای تأمین نیازهای اولیه برای زندگی.
The action or fact of maintaining or supporting oneself at a minimal level.
- noun
noun
معنی(noun):
Real being; existence.
معنی(noun):
The act of maintaining oneself at a minimum level.
معنی(noun):
Inherency.
مثال:
the subsistence of qualities in bodies
معنی(noun):
Something (food, water, money, etc.) that is required to stay alive.
معنی(noun):
Embodiment or personification or hypostasis of an underlying principle or quality.
example
معنی(example):
ساکنان روستا به کشاورزی معیشتی وابسته هستند.
مثال:
The villagers rely on subsistence farming.
معنی(example):
زندگی معیشتی معمولاً به معنای کشت تنها آنچه که نیاز دارید است.
مثال:
Subsistence living often means growing only what you need.
معنی فارسی کلمه subsistence
:
معیشت، به معنای تأمین نیازهای اولیه برای زندگی.
