معنی فارسی taboo
B2 /tæˈbuː/چیزی که به خاطر اعتقادات فرهنگی یا اجتماعی، صحبت درباره آن نادرست یا ناپسند احساس می‌شود.
A prohibition against certain behaviors or discussions, viewed as socially unacceptable.
- noun
- verb
- adjective
noun
معنی(noun):
An inhibition or ban that results from social custom or emotional aversion.
معنی(noun):
(in Polynesia) Something which may not be used, approached or mentioned because it is sacred.
verb
معنی(verb):
To mark as taboo.
معنی(verb):
To ban.
معنی(verb):
To avoid.
adjective
معنی(adjective):
Excluded or forbidden from use, approach or mention.
معنی(adjective):
Culturally forbidden.
example
معنی(example):
در برخی جوامع، صحبت درباره مرگ تابو است.
مثال:
It's a taboo to talk about death in some societies.
معنی(example):
بسیاری این را تابو می‌دانند که به طور علنی درباره پول صحبت کنند.
مثال:
Many consider it a taboo to discuss money openly.
معنی فارسی کلمه taboo
:
چیزی که به خاطر اعتقادات فرهنگی یا اجتماعی، صحبت درباره آن نادرست یا ناپسند احساس می‌شود.
