معنی فارسی terrain
B1 /tə.ˈreɪn/نوع بافت زمین، شامل ویژگی‌های طبیعی مانند کوه‌ها، دره‌ها و دشت‌ها.
The type of ground or physical features of a landscape, including mountains, valleys, and plains.
- noun
noun
معنی(noun):
A single, distinctive rock formation; an area having a preponderance of a particular rock or group of rocks.
معنی(noun):
An area of land or the particular features of it.
مثال:
The race will be run over a variety of terrain, including grass and sand.
example
معنی(example):
کوهنورد از زمین ناهموار کوه لذت برد.
مثال:
The hiker enjoyed the rugged terrain of the mountain.
معنی(example):
این زمین برای دوچرخه‌سواری خارج از جاده عالی است.
مثال:
This terrain is excellent for off-road biking.
معنی فارسی کلمه terrain
:
نوع بافت زمین، شامل ویژگی‌های طبیعی مانند کوه‌ها، دره‌ها و دشت‌ها.
