معنی فارسی traitor
B2 /ˈtɹeɪtɚ/خیانتکار، به فردی اشاره دارد که به کشوری یا گروهی که به آن وابسته است، خیانت می‌کند.
A person who betrays a friend, country, or principle.
- noun
- verb
- adjective
Someone who violates an allegiance and betrays their country; someone guilty of treason; one who, in breach of trust, delivers their country to an enemy, or yields up any fort or place entrusted to his defense, or surrenders an army or body of troops to the enemy, unless when vanquished
Someone who takes arms and levies war against their country; or one who aids an enemy in conquering his country.
Hence, one who betrays any confidence or trust.
To act the traitor toward; to betray; to deceive.
Traitorous
جاسوس توسط دولت به عنوان خیانتکار شناخته شد.
The spy was called a traitor by the government.
او به خاطر خیانت به دوستانش خود را مانند یک خیانتکار می‌دانست.
He felt like a traitor for betraying his friends.
معنی فارسی کلمه traitor
:
خیانتکار، به فردی اشاره دارد که به کشوری یا گروهی که به آن وابسته است، خیانت می‌کند.
