معنی فارسی concomitant
B2 /kənˈkɑːmətənt/همزمان، به همراه چیزی دیگر، از ویژگیهای مشترک یا مرتبط.
Occurring concurrently; accompanying.
- noun
- adjective
noun
معنی(noun):
Something happening or existing at the same time.
معنی(noun):
An invariant homogeneous polynomial in the coefficients of a form, a covariant variable, and a contravariant variable.
adjective
معنی(adjective):
Accompanying; conjoining; attending; concurrent.
example
معنی(example):
ریسک آسیب دیدگی همزمان با هیجان ورزش وجود دارد.
مثال:
The risk of injury is concomitant with the excitement of the sport.
معنی(example):
درد او با بیماریاش همزمان بود.
مثال:
Her pain was concomitant with her illness.
معنی فارسی کلمه concomitant
:
همزمان، به همراه چیزی دیگر، از ویژگیهای مشترک یا مرتبط.
