گلوسوفارنژیوس، عصب دوازدهم مغزی است که به حس چشایی و بلع کمک می‌کند.

گلوسوفیتیا عبارت است از الگوی رشد خاصی در گیاهان که ممکن است در پاسخ به شرایط محیطی ایجاد شود.

گلوسوفوبیا، ترس از صحبت کردن در جمع یا روی استیج است که می‌تواند احساس اضطراب و استرس زیادی به همراه داشته باشد.

گلوسوفورا، اصطلاحی در زبان‌شناسی است که به ویژگی‌ها و ساختار خاصی از زبان اشاره دارد.

گلوسوفوروس به ویژه به گیاهانی اشاره دارد که ویژگی‌های خاصی دارند که بر رشد و بقا موثر است.

گلوسوپیروس به احساس سوزش یا درد در زبان اشاره دارد که ممکن است ناشی از عوامل مختلفی باشد.

گلوسوپلاستی، عمل جراحی است که به منظور اصلاح شکل زبان انجام می‌شود.

گلوسوپلژی، فلج زبان است که به عنوان عدم توانایی حرکت زبان شناخته می‌شود.

گلوسوپود، موجودی است که دارای ساختارهای خاصی برای تغذیه است.

گلوسوپودیم، نوعی ساختار پا در جانوران خاص است.

گلوسوپتریس، جنسی از گیاهان منقرض شده است که در دوران قدیم وجود داشته است.

گلوسوپتوز، وضعیت پزشکی است که در آن زبان به عقب می‌افتد و می‌تواند باعث مشکلات تنفسی شود.

گلاسو، بخیه‌زدن زبان در پزشکی.

گلاسو، معاینه زبان با استفاده از دستگاه خاص.

گلاسو آسپی، بررسی زبان برای ناهنجاری‌ها.

گلاسو اسپاسم، انقباض غیرطبیعی زبان که باعث مشکل در تکلم می‌شود.

گلاستو استرزیس، ناتوانی در حرکت زبان به طور آزاد.

گلاستوترئیوم، نوعی کفتار زمینی غول‌پیکر که در دوره‌های قدیم زندگی می‌کرد.

گلاستوپی به نوعی علامت نوشتاری اشاره دارد که در فرآیندهای آموزشی و زبان‌شناسی به کار می‌رود.

گلاستوومی به عمل جراحی بر روی زبان اشاره دارد که ممکن است به دلایل پزشکی انجام شود.

گلاستوومی‌ها به عمل‌های جراحی متعددی که بر روی زبان انجام می‌شود اشاره دارند.

گلاطلایت به نوعی کانی اشاره دارد که در مطالعات زمین‌شناسی اهمیت دارد.

گلاسیون به تغییرات حنجره‌ای در تولید صداها در زبان‌ها اشاره دارد.

گلازال کردن به معنای ایجاد توقف حنجره‌ای در تولید صداها است.

گلوتالیزه شده، به صداهایی اطلاق می‌شود که در تولید آن‌ها از حنجره به طور خاص استفاده می‌شود.

عمل گلوتالیزه کردن، فرایند تولید صداهایی است که در آن از توقف گلوتالی برای ایجاد صدا استفاده می‌شود.

گلوتیک، به ناحیه حنجره اشاره دارد که در آن صدا تولید می‌شود.

گلوتید، بخشی از حنجره است که در تولید صدا نقش دارد.

گلوتیدان، به جنبه‌های مربوط به حنجره و تولید صوت در زبان‌ها اطلاق می‌شود.

گلوتیدها، واحدهای مربوط به حنجره هستند که بر تولید صدا تأثیر می‌گذارند.

گلوکیتسکوپ، ابزاری پزشکی است که برای بررسی گلو و طناب‌های صوتی استفاده می‌شود.

گلوکیت، التهاب حنجره یا گلو است که می‌تواند باعث مشکلات صوتی شود.

زمان‌شناسی زبانی، علمی است که با زمان و تغییرات زبان‌ها سروکار دارد.

زبان‌شناسی، علمی است که به پیدایش و توسعه زبان‌ها می‌پردازد.

زبان‌شناسی، مرتبط با پیدایش و پیشرفت زبان‌ها است.

زبان‌شناس، فردی است که به تحقیق دربارهٔ زبان‌ها و توسعهٔ تاریخی آن‌ها می‌پردازد.

زبان‌شناسی، مطالعه علمی زبان‌ها و ساختار آن‌ها به‌طور دقیق و سیستماتیک.

مربوط به جنبه‌های علمی و تحلیلی زبان‌شناسی و زبان‌ها.

پژوهش‌های دقیق و علمی درباره‌ی ساختار و استقامت زبان‌ها.

بررسی‌های علمی درباره‌ی زبان‌ها که متنوع بودن و الگوهای آن‌ها را تحلیل می‌کنند.