معنی فارسی phonics
B1 /ˈfoʊnɪks/روشی برای آموزش خواندن و نوشتن که بر اساس شناخت صداهای زبان و ارتباط آنها با حروف و کلمات بنا شده است.
A method of teaching reading and spelling that stresses symbol-sound relationships.
- noun
noun
معنی(noun):
The study of how the sounds of words are represented by spelling.
معنی(noun):
A method of teaching elementary reading based on the phonetic interpretation of normal spelling.
معنی(noun):
Phonetics.
معنی(noun):
Acoustics.
example
معنی(example):
آوایی برای توسعه مهارت‌های خواندن مهم است.
مثال:
Phonics is important for developing reading skills.
معنی(example):
معلمان از آوایی برای کمک به دانش‌آموزان در رمزگشایی کلمات استفاده می‌کنند.
مثال:
Teachers use phonics to help students decode words.
معنی فارسی کلمه phonics
:
روشی برای آموزش خواندن و نوشتن که بر اساس شناخت صداهای زبان و ارتباط آنها با حروف و کلمات بنا شده است.
