معنی فارسی prelate
B2 /ˈpɹɛlət/پیشوای مذهبی، یکی از اعضای برجسته کلیسا که قدرت رهبری و مدیریت دارد.
A bishop or other high ecclesiastical dignitary.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A clergyman of high rank and authority, having jurisdiction over an area or a group of people; normally a bishop.
verb
معنی(verb):
To act as a prelate.
example
معنی(example):
یک پیشوای مذهبی، عضوی با رتبه بالا در روحانیت است.
مثال:
A prelate is a high-ranking member of the clergy.
معنی(example):
پیشوای مذهبی به جماعت راهنمایی ارائه داد.
مثال:
The prelate offered guidance to the congregation.
معنی فارسی کلمه prelate
:
پیشوای مذهبی، یکی از اعضای برجسته کلیسا که قدرت رهبری و مدیریت دارد.
