معنی فارسی reigned
B1 /ɹeɪnd/سلطنت کردن، به مدت مشخصی در موقعیت قدرت بودن.
To have held royal office or authority in the past.
- verb
verb
معنی(verb):
To exercise sovereign power, to rule as a monarch.
مثال:
He reigned in an autocratic manner.
معنی(verb):
To reign over (a country)
معنی(verb):
To be the winner of the most recent iteration of a competition.
معنی(verb):
To be a dominant quality of a place or situation; to prevail, predominate, rule.
مثال:
Silence reigned.
example
معنی(example):
او به مدت ده سال به عنوان رئیس‌جمهور سلطنت کرد.
مثال:
He reigned as the president for ten years.
معنی(example):
دودمانی که قرن‌ها سلطنت کرد، میراثی غنی به جا گذاشت.
مثال:
The dynasty that reigned for centuries left a rich legacy.
معنی فارسی کلمه reigned
:
سلطنت کردن، به مدت مشخصی در موقعیت قدرت بودن.
