معنی فارسی tongue-tie
B2گنگی، حالت عدم توانایی در صحبت کردن معمولاً به دلیل عصبانیت یا ناراحتی.
A condition in which someone is unable to speak or express themselves due to nervousness or embarrassment.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
Ankyloglossia, a congenital oral anomaly.
معنی(noun):
A piece of cloth used to tie down a horse's tongue, to facilitate breathing etc.
verb
معنی(verb):
To disconcert or fluster (a person) so that they cannot speak coherently.
example
معنی(example):
وقتی او را صحبت کرد دید، احساس گنگی کرد.
مثال:
He felt tongue-tied when he saw her speak.
معنی(example):
تنش دانش‌آموز او را در طول ارائه گنگ کرد.
مثال:
The student's nervousness made him tongue-tied during the presentation.
معنی فارسی کلمه tongue-tie
:
گنگی، حالت عدم توانایی در صحبت کردن معمولاً به دلیل عصبانیت یا ناراحتی.
