معنی فارسی warrantee
B1 /ˌwɑɹ.ənˈtiː/ضمانت‌نامه، سند رسمی که در آن شرایط و مدت زمان پوشش خدمات یا کالا مشخص می‌شود.
A written guarantee promising to repair or replace a product if necessary within a specified period.
- noun
noun
معنی(noun):
The beneficiary of a warranty.
example
معنی(example):
ضمانت‌نامه او پس از آسیب دیدن گوشی‌اش، یک گوشی جدید دریافت کرد.
مثال:
The warrantee received a new phone after hers was damaged.
معنی(example):
قبل از خرید، حتماً شرایط ضمانت‌نامه را بخوانید.
مثال:
Make sure to read the warrantee terms before making a purchase.
معنی فارسی کلمه warrantee
:
ضمانت‌نامه، سند رسمی که در آن شرایط و مدت زمان پوشش خدمات یا کالا مشخص می‌شود.
