معنی فارسی disbar
C1 /dɪsˈbɑː(ɹ)/منع وکیل از فعالیت در حرفه وکالت به خاطر نقض قوانین یا مقررات مربوطه.
To remove a lawyer from the bar or legal profession, preventing them from practicing law.
- verb
verb
معنی(verb):
To expel from the bar, or the legal profession; to deprive (an attorney, barrister, or counselor) of his or her status and privileges as such.
معنی(verb):
To exclude (a person) from something.
example
معنی(example):
وکیل به خاطر رفتار غیراخلاقی از وکالت منع شد.
مثال:
The lawyer was disbarred due to unethical behavior.
معنی(example):
اگر یک وکیل دروغ بگوید، خطر این را دارد که از وکالت منع شود.
مثال:
If a lawyer is caught lying, they risk being disbarred.
معنی فارسی کلمه disbar
:
منع وکیل از فعالیت در حرفه وکالت به خاطر نقض قوانین یا مقررات مربوطه.
