بیماری که با رشد زیاد بافت‌های فیبروزی مشخص می‌شود.

فیبروما توسی به نوعی بافتی اطلاق می‌شود که شامل فیبرهای کلاژن و بافت همبند است و معمولاً در تومورها و دیگر ساختارهای غیرطبیعی ایجاد می‌شود.

غشای فیبرو نوعی غشای بافتی است که از الیاف کلاژنی تشکیل شده و به همبستگی و تقویت ساختاری کمک می‌کند.

فیبروما توسی به نوعی بافت اطلاق می‌شود که دارای غشاهای فیبروسا و الیاف کلاژنی می‌باشد.

فیبروکتومی یک عمل جراحی برای برداشت فولکلورهای فیبروسی و بافت‌های همبند غیرطبیعی است.

فیبرو میاتیت به التهاب بافت‌های عضلانی اطلاق می‌شود که می‌تواند باعث درد و ناراحتی شود.

فیبرو میوم به تومورهای خوش‌خیم کلاژنی شناخته می‌شود که معمولاً در بافت‌های نرم تشکیل می‌شوند.

بافت فیبروما یوماتس، نوعی بافت غیرطبیعی است که معمولاً در تومورها وجود دارد و شامل سلول‌های فیبروزی و میوماتوز است.

فیبروما یومکتومی به عمل جراحی اطلاق می‌شود که در آن تومورهای فیبروما و میوم از بدن خارج می‌شوند.

فیبروما یوزیتس به التهاب بافت‌های عضلانی به همراه فیبروپلازی اطلاق می‌شود.

فیبروما یوتومی به عمل جراحی اطلاق می‌شود که در آن بافت فیبروسی برش داده می‌شود.

فیبروما یکسوما نوعی تومور است که ویژگی‌های ترکیبی فیبروزی و میکسوما دارد.

فیبروما یکسوما سارکوم نوعی تومور بدخیم است که دارای سلول‌های فیبروزی و میکسومای است.

بافت فیبروغشا، بافتی است که شامل فیبر و غشاء است و عمدتاً در نقاطی از بدن وجود دارد که نیاز به حفاظت و انعطاف دارند.

بافت فیبروماستیک، بافتی است که شامل ترکیبی از بافت فیبروزی و عضلانی است و نقش مهمی در ساختار بدن ایفا می‌کند.

فیبروکنورما، توموری است که از بافت فیبروزی و اعصاب تشکیل شده و معمولاً در نواحی خاصی در بدن ایجاد می‌شود.

ساختار فیبروهسته‌ای، به ترکیب بافت فیبروزی و هسته‌های سلولی اشاره دارد و نقش مهمی در عملکرد سلول‌ها دارد.

سلول‌های فیبروهسته‌ای به سلول‌هایی اشاره دارند که دارای ویژگی‌های فیبروزی و هسته‌ای هستند و در فرآیندهای ترمیم به کار می‌روند.

فیبروپاپیلوما، توموری است که دارای خصوصیات فیبروزی بوده و معمولاً خوش‌خیم است و در نقاط مختلف بدن دیده می‌شود.

فیبروپریکاردیت به التهاب غشای اطراف قلب گفته می‌شود که ناشی از تجمع بافت فیبروزی است.

فیبروپلازی به فرآیند تولید و رشد بافت فیبری در بدن اشاره دارد.

فیبروپلاستیک به ویژگی‌ها و عملکردهای مربوط به فیبروپلاست‌ها اشاره دارد.

فیبروپولیپوس به نوعی رشد غیرطبیعی بافت فیبری اشاره دارد که ممکن است در اندام‌های مختلف بوجود آید.

فیبروپساموما به توموری گفته می‌شود که حاوی بافت فیبر و مواد دیگر است.

فیبروپوریولنت به نوعی ترشح گفته می‌شود که شامل بافت فیبری و چرک است.

فیبرورتیکولیت، ساختار فیبری با شبکه‌ای از الیاف، به ویژه در زمینه‌های بیولوژیکی و بافت شناسی به کار می‌رود.

فیبروز، حالتی است که در آن بافت‌ها به دلیل زخم یا آسیب دچار سفتی و کلفتی می‌شوند.

فیبروسرس به بافتی گفته می‌شود که ترکیبی از فیبرهای همبند و مایع سرم است.

فیبروز‌ها به شرایطی اطلاق می‌شود که در آن بافت‌های همبند دچار تغییر شکل و سفتی می‌شوند.

فیبروز به خاصیت سفتی و الیاف در بافت‌ها اشاره دارد.

فیبروز‌ها به مجموعه‌ای از شرایط دلالت دارند که در آن بافت‌های همبند دچار سفتی و تغییر شکل شده‌اند.

فیبرواسponge (fibrospongiae)، نوعی از موجودات دریایی هستند که ساختار اسفنجی دارند و در اقیانوس‌ها زندگی می‌کنند.

فیبروتیک (fibrotic) به شرایطی اطلاق می‌شود که در آن بافت‌های فیبری در اندام‌ها تشکیل می‌شوند و باعث تغییرات عیبی در عملکرد آنها می‌شوند.

فیبروتوبرکلوز (fibrotuberculosis) به عارضه‌ای گفته می‌شود که بافت فیبری در اثر عفونت سل در بدن تشکیل می‌شود.

فیبرولس (fibrously) به طور فیبری به معنای نوعی ساختار یا قوام است که شامل الیاف باشد.

فیبرولس بودن (fibrousness) به خاصیتی اطلاق می‌شود که در آن یک ماده شامل الیاف زیادی باشد و بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آن تأثیر بگذارد.

فیروباسال (fibrovasal) به بافت‌هایی اطلاق می‌شود که شامل فیبرها و عروق خونی هستند و در عملکرد سیستم گردش خون نقش دارند.

بافت‌های گیاهی که شامل عروق و الیاف هستند و وظیفهٔ استحکام و حمایت از گیاه را بر عهده دارند.

مربوط به استخوان فیبولا که یکی از دو استخوان بزرگ پا در سمت خارجی است.

ساختارهایی که به صورت خاص با استخوان فیبولا مرتبط می‌باشند.